Daniel Libeskind

Bycie projektantem zapierających dech w piersiach i czasami wprowadzających w zakłopotanie budynków wygląda prawie jak przypis niesamowitego życia architekta Daniela Libeskinda. To światowej sławy wirtuoz.

Daniel Libeskind urodził się w 1946 roku w Łodzi w rodzinie polskich Żydów. Przez całe dzieciństwo oraz okres młodzieńczy uczył się gry na akordeonie. W 1957 roku wyemigrował do Izraela. Stypendium muzyczne Amerykańsko-Izraelskiej Fundacji Kultury otrzymane w 1959 roku pozwoliło Libeskindowi wyjechać, wraz z ojcem, do Nowego Jorku. W 1965 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie.Mimo licznych sukcesów i obiecującej kariery przed sobą, porzucił studia muzyczne na rzecz innej pasji – architektury.

Jego liczne budynki obejmują ostatnio otwarte Współczesne Muzeum Żydowskie w San Francisco oraz Muzeum Żydowskie w Berlinie – najczęściej odwiedzane muzeum w Europie – połamana bryła z elewacją pokrytą blachą cynkową i nieregularnie rozmieszczonymi szczelinami okien jest uznawana za jeden z najwybitniejszych przykładów dekonstruktywizmu.

Muzeum Żydowskie w Berlinie

Jego nasłynniejszym na całym świecie projektem jest przebudowa miejsca po World Trade Centre. Chociaż nowe wieże zaprojektowało czterech, najlepszych architektów na świecie, to przygotowanie planu całej strefy zaproponowano Danielowi.

W 2001 roku, jako pierwszy architekt w historii, został uhonorowany Hiroshima Art Prize – nagrodą przyznawaną artystom, których prace przyczyniają się do szerzenia pokoju i działają na rzecz międzynarodowego porozumienia. W 2004 roku dwie realizacje Libeskinda zostały docenione przez Królewski Instytut Architektów Brytyjskich (RIBA): London Metropolitan University Graduate Centre oraz Imperial War Museum North.

Imperial War Museum North

Na pytanie, czym jest dla niego architektura, Daniel Libeskind odpowiedział: Architektura definiuje nas samych, to na co patrzymy, co jest nad nami, pod nami i za naszymi plecami – architektura daje nam orientację. Jest to żywy byt. Prawdziwym wyzwaniem jest wydobycie poetyckiego wymiaru ludzkiego życia poprzez zwykłe materiały – stal i beton, oraz stworzenie miejsca, które nie jest tylko powtórką z historii lub wyrazem tęsknoty za przeszłością, ale również otwiera przed ludźmi nowe perspektywy, jest dla nich inspiracją.

Więcej:
http://libeskind.com/

Daniel Libeskind i 17 słów o inspiracji w architekturze: