Porządki po remoncie

Pył, kurz, zabrudzenia po farbie, a także pozostałości po piankach, silikonach, klejach, cemencie – porządkowanie przestrzeni po remoncie wymaga specjalistycznego sprzętu i środków chemicznych. Jak łatwo i szybko posprzątać po remoncie?

Remont oznacza tynkowanie, szpachlowanie, szlifowanie, malowanie i wiele innych prac. Po większości z nich zostają trudne do usunięcia zabrudzenia. Nic więc dziwnego, że konieczne jest nie tylko gruntowne doczyszczanie podłóg, mycie okien z framugami i parapetami, ale także np. usuwanie pyłu i kurzu ze ścian i z innych powierzchni. Jak sobie z tym wszystkim poradzić? O czym koniecznie pamiętać? Jakie środki wybrać do sprzątania?

Plan sprzątania

Sprzątanie od góry do dołu – to najważniejsza z reguł. W praktyce oznacza, że prace poremontowe zawsze zaczynamy od najwyższych miejsc w mieszkaniu, czyli od odkurzenia sufitu, i stopniowo schodzimy w dół. Dopiero na samym końcu zmywamy podłogi.

O czym jeszcze warto wiedzieć

1.Najpierw usuwamy pył i kurz

Najlepiej wykorzystać do tego odkurzacz przemysłowy ze specjalną szczotką (z włosiem zapobiegającym wzbijaniu się kurzu) i z końcówkami (np. szczelinowe – pozwalają dotrzeć do trudno dostępnych miejsc). Warto tak je dobierać, by nie rysować podłogi.

Potem działamy na mokro – z wykorzystaniem wody i specjalistycznej chemii. W przeciwnym wypadku powstanie trudne do usunięcia błoto, a my niepotrzebnie dodamy sobie pracy. Uwaga: z reguły czynności te przyjdzie nam powtórzyć kilka razy, bo kurz i pył, unosząc się w powietrzu, będą jeszcze przez jakiś czas osiadać na wszystkich powierzchniach. Nie sposób tego uniknąć.

Aby ułatwić sobie sprzątanie, jeszcze przed remontem warto odpowiednio zabezpieczyć m.in. meble, okna, parapety, sprzęt GD i rtv (np. folią malarską i taśmami samoprzylepnymi), a także podłogi – papierem malarskim w rolkach (także dostępny w markecie budowlanym) lub np. kartonami. Pozwoli to uchronić mieszkanie przed zabrudzeniami i uszkodzeniami mechanicznymi, a także skróci czas porządków.

2. Środki czyszczące i sprzęt dobieramy do poszczególnych prac

Do usuwania zabrudzeń z podłóg używajmy szczotek i mopów do konkretnego rodzaju powierzchni (zawsze chłonnych, dobrze zbierających zanieczyszczenia przy użyciu niewielkiej ilości wody) i z drążkiem teleskopowym (ułatwią dotarcie do wszystkich miejsc i co nie mniej ważne – odciążą kręgosłup). Do delikatnych powierzchni, takich jak meble, kontakty i klamki, polecane są ścierki z mikrowłókien (mają właściwości elektrostatyczne).

Jeśli podłoga, meble lub listwy zostały pochlapane emulsją wodną, do jej usunięcia wystarczy wilgotna szmatka, jeśli z kolei innymi farbami, konieczne będzie sięgnięcie po specjalistyczne rozpuszczalniki. Używajmy ich ostrożnie, by nie uszkodzić czyszczonych powierzchni.

Zobacz także: Jak zaplanować świąteczne porządki?

3. Środki do sprzątania po remoncie

Płyny, pianki, mleczka i inne zaawansowane w działaniu środki chemiczne ułatwią doczyszczenie nawet najbardziej zabrudzonych miejsce. Czym się kierować przy ich wyborze?

Przy pracach poremontowych warto sięgać po produkty 2 w 1, który nie tylko czyszczą powierzchnie (syntetyczne, naturalne, nieglazurowane płyty i płytki), ale też pokrywają je warstwą ochronną. Dodatkowo – jak np. Knauf Połysk do Podłogi – wzmacniają kolor i strukturę podłogi, nierzadko osłabioną po remoncie.

Gdy chcemy usunąć zabrudzenia z płytek glazurowanych, klinkieru, gliny, ceramiki, elementów sanitarnych, kamieni naturalnych (granitu, łupków, piaskowca) lub też z elementów chromowanych, ze stali szlachetnej, tworzyw sztucznych i lakierów, warto sięgnąć po koncentrat dezynfekujący, koniecznie bez kwasu solnego (np. Knauf Środek do Usuwania Pozostałości Cementowych). Usunie nie tylko pozostałości zapraw, ale też osad z kamienia, wykwity oraz wodne i rdzawe plamy.

Zobacz także: Pielęgnacja i konserwacja tarasu z różnych materiałów

Jeśli sami nie chcemy się podjąć poremontowych porządków, to wszelkie prace możemy zlecić specjalistycznej firmie. Stawki wyliczane są albo za godzinę pracy, albo za metr kwadratowy powierzchni. Z reguły nie obejmują wywozu gruzu.

Modny kolor elewacji

Zewnętrzne ściany budynku są jego wizytówką. Dobór odpowiedniego koloru nadaje domowi charakter, kształtując jego estetykę i to, czy budynek wyróżni się, czy też wtopi w otoczenie. Warto wiedzieć, jaki kolor elewacji wybrać i jakich materiałów użyć, aby osiągnąć najlepszy rezultat.

Malowanie elewacji jest czynnością, którą wykonujemy raz na kilka, a nawet kilkanaście lat. Odpowiedni kolor domu wieńczy jego budowę i nadaje mu charakter. Właśnie dlatego kolor elewacji jest tak istotny. Postanowiliśmy sprawdzić, jakie barwy są popularne, oraz podpowiedzieć, z jakich materiałów skorzystać, żeby osiągnąć trwały i estetyczny efekt, który sprawi, że budynek będzie wyglądał dobrze przez wiele lat.

Jaki kolor elewacji?

Kolorem, który nigdy nie wychodzi z mody, jest biel. Biała elewacja to w większości przypadków dobry wybór, bo uniwersalna biel dobrze koresponduje z innymi barwami, a przy tym nadaje budynkowi stylowy, czysty i świeży wygląd. Jedyne, o czym należy pamiętać przy wyborze tego koloru, to okazjonalne czyszczenie elewacji, ponieważ na białej ścianie dość szybko widoczne będą wszelkie zabrudzenia. Modne są również inne odcienie zbliżone do bieli, takie jak alabaster, kość słoniowa, bladożółty, śmietankowy, kremowy czy jasny beż.

Popularne są także mocniejsze kolory, włączając w to czerwień i zieleń, ich stosowanie należy jednak ograniczyć do akcentowania niektórych części domu, a nie malowania całej elewacji. W Polsce dobrze sprawdzają się też odcienie szarości. Wybierając odważny kolor elewacji, warto go dopasować do koloru dachu i stolarki, jak również do bryły budynku.

Zobacz także: Energia koloru – ożywiamy wnętrza

Tynki dyspersyjne

To, jaki kolor elewacji wybierzemy, wiąże się często z wyborem rodzaju farby. Warto jednak się zastanowić nad tym na etapie wyboru tynku, ponieważ tynki dyspersyjne są już barwione i stosując je, nie musimy już martwić się malowaniem. Tynki dyspersyjne bazują na wodnej dyspersji żywic syntetycznych i często występują jako tynki akrylowe i silikonowe. Tynki barwione cechują się dużą odpornością na uszkodzenia i czynniki atmosferyczne; możliwe jest też formowanie ich w dekoracyjny sposób.

Tynki dyspersyjne KNAUF dostępne są w różnych wariantach i modnych, jasnych kolorach. Sprawdzą się zarówno na ociepleniu z wełny mineralnej, jak i ze styropianu, nadają się do struktur zacieranych typu „baranek”, są paroprzepuszczalne i odporne na glony i grzyby.

Zobacz także: Kiedy tynkować na zewnątrz?

Farby egalizacyjne

Zwolennicy tynków tradycyjnych (cementowo-wapiennych) muszą z kolei zaplanować dobór odpowiedniej farby, którą pokryją elewację budynku. Tego rodzaju tynki nie są barwione i wówczas stosujemy farbę silikonową egalizacyjną. Ujednolica ona barwę i fakturę tynku, co pozwala skutecznie i równo pokryć całą elewację. Nowoczesne farby egalizacyjne są na tyle wydajne, że często już jedna warstwa zapewnia uzyskanie pożądanego efektu.

Farba silikonowa egalizacyjna KNAUF idealnie nadaje się do malowania tynków mineralnych, akrylowych, silikatowych, siloksanowych i silikonowych, sprawdzi się więc na każdym rodzaju powierzchni. Dodatkowo zabezpiecza ona elewację przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi, jak również jest odporna na działanie mchów, alg i grzybów.

Dobranie odpowiedniego koloru elewacji

W doborze odpowiedniego koloru elewacji pomoże przeglądarkowa aplikacja Dobór kolorystyczny elewacji firmy Knauf.

Za jej pomocą użytkownik może z łatwością porównać kolory na podstawie własnego zdjęcia lub gotowych projektów dostępnych w bazie. Dzięki temu przekona się, czy barwa, którą wybrał, będzie pasować do jego domu lub podobnego projektu. Gdyby mimo sprawdzenia przy pomocy aplikacji trudno było podjąć decyzję, dobrym pomysłem jest zakup opakowania testowego tynku elewacyjnego. Po nałożeniu go na powierzchni 2m² łatwiej jest ocenić, czy kolor pasuje do otoczenia, jak się zmienia w zależności od oświetlenia.

Zobacz także: Jak zabezpieczyć drewno na elewacji?

Dobrze dobrany kolor elewacji i odpowiednio dobrane materiały sprawią, że dom będzie się dobrze prezentował przez długi czas. Warto już na wstępie zastanowić się, czy sięgniemy po barwione tynki dyspersyjne, czy po odpowiednie farby do malowania elewacji, oraz zastosować się do instrukcji ich aplikacji zawartych w instrukcji dołączonej przez producenta. Dzięki temu z pewnością osiągniemy zadowalający i trwały efekt.

Błędy w montażu ścianek gipsowo-kartonowych

Płyty gipsowo-kartonowe w stawianiu ścianek działowych w systemie suchej zabudowy stanowią tanie i skuteczne rozwiązanie, które wielu wykonawców może wykonać samodzielnie. Jakie są najczęstsze błędy w montażu ścianek gipsowo-kartonowych?

Ścianka gipsowo-kartonowa jest lekka, tania i stosunkowo prosta w montażu. Prawidłowo zaprojektowana i wykonana, nie tylko przegrodzi dane pomieszczenie, ale również zapewni właściwą izolację akustyczną. Często jednak podczas stawiania ścianek działowych w systemie suchej zabudowy popełniane są błędy, które mogą doprowadzić do powstawania pęknięć lub odkształceń. W skrajnych przypadkach może być wymagane rozebranie źle wykonanej ścianki g-k i postawienie jej od nowa. Unikając tych błędów, postawisz stabilną i dobrze wyizolowaną ściankę działową z wykorzystaniem płyt gipsowo-kartonowych.

Nieodpowiedni dobór profili

Pierwszym błędem jest nieodpowiedni dobór profili. Należy pamiętać, że profile dzielą się na sufitowe i podłogowe profile UW (takie jak profil Knauf UW 50), tzw. słupki, czyli pionowo montowane profile CW (np. profile Knauf CW 50), oraz grubsze i sztywniejsze profile UA, stosowane w otworach drzwiowych (profile Knauf UA 50). Źle dobrane profile wpływają na nieodpowiednią sztywność ścianki g-k i wytrzymałość takiej konstrukcji. Warto również pamiętać, że grubość profili powinna być uzależniona od wysokości ściany zgodnie z zasadą im wyższa ściana, tym grubsze profile.

Zobacz także: Sposób na oryginalne wnętrze- nietypowe ściany działowe z płyt gipsowo-kartonowych

Złe rozplanowanie profili

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia pęknięć, należy zadbać o odpowiednią sztywność połączeń. Błędem jest zatem zbyt duży rozstaw profili nośnych, czyli tych, do których mocowana będzie płyta g-k. Odpowiedni rozstaw profili CW to 30, 40 lub 60 cm. Pamiętaj, aby profile CW wkładać w profile UW zawsze w tę samą stronę i montować je do ścian przynajmniej trzema kołkami. Ułatwi to znacząco montaż okładziny.

Zobacz także: Jak dobierać płyty gipsowo-kartonowe?

Brak izolacji akustycznej

Izolacja akustyczna jest bardzo ważnym parametrem ścianki gipsowo-kartonowej w systemie suchej zabudowy. Przy jej stawianiu można popełnić dwa główne błędy. Pierwszym jest niestosowanie takiego elementu, jak taśma akustyczna podczas mocowania profili UW i skrajnych słupków CW. Warto po nią sięgnąć, ponieważ zapobiega ona przenoszeniu dźwięków z sąsiednich pomieszczeń. Drugim błędem jest niezastosowanie wełny mineralnej jako wypełnienia przestrzeni wewnątrz ścianki. Wybierając grubość materiału izolacyjnego, należy pamiętać, aby odpowiadał on grubości ścianki, dzięki czemu możliwa będzie optymalna izolacja.

Niezachowanie wymaganych odstępów

Aby ścianka nie odkształcała się i nie pękała, należy pamiętać o zachowaniu odpowiednich odstępów podczas montowania konstrukcji z profili oraz samych płyt. Profile główne CW docinamy około 10 mm krótsze niż wysokość ściany, aby zapobiec przenoszeniu naprężeń z sufitu. Również okładzina z płyt gipsowo-kartonowych powinna być zamontowana z zachowaniem 10 mm odstępu od podłoża. Mocując płyty g-k, należy również pamiętać, by płyty mijały się względem siebie o min. 40 cm.

Zobacz także: Meble z suchej zabudowy

Zbyt małe zagęszczenie mocowań płyty g-k

Bardzo częstym błędem, który może powodować odkształcanie się płyt, jest wykorzystanie zbyt małej ilości wkrętów mocujących. W efekcie płyty nie są odpowiednio mocno przykręcone do profili. Pamiętaj również o odpowiednim doborze samych wkrętów: do profili CW płytę montuje się wkrętami TN 25 o długości 25 mm, a do profili UA stosowane są wkręty z borem TB 25. Płyty mocujemy do profili CW, a pierwszy wkręt od góry mocujemy około 10 cm od sufitu.

Uniknięcie tych błędów zmniejsza ryzyko powstawania pęknięć i odkształceń. W efekcie ścianka z płyt g-k będzie stabilna i trwała. Tak postawiona ścianka działowa w systemie suchej zabudowy wymaga już tylko spoinowania połączeń i szpachlowania.

Jak zamontować warstwę izolacyjną?

Odpowiednia termoizolacja budynku wymagana jest nie tylko w celu zapewnienia komfortu mieszkańcom, ale również spełnienia norm budowlanych. Podpowiadamy, jak prawidłowo zamontować warstwę izolacyjną.

Ocieplając nowo wybudowany budynek lub remontując elewację, warto zadbać o odpowiednie wykonanie warstwy izolacyjnej. Chociaż sam proces nie jest skomplikowany i dla sprawnego fachowca nie stanowi większego wyzwania, błędy popełnione w montażu mogą mieć poważne skutki w postaci powstawania mostków termicznych, odspajania się niektórych warstw elewacji lub degradacji właściwości używanego materiału. Omawiamy krok po kroku, jak zamontować warstwę izolacyjną.

Krok 1: Odpowiednie przygotowanie podłoża

Jeśli izolację montujemy na nowym budynku, należy dokładnie oczyścić ściany, a szczególnie odpylić i osuszyć ich powierzchnię. Jeśli montowana jest na budynku remontowanym, trzeba najpierw dokładnie oczyścić mury z ruchomych elementów (np. kruszące się, stare tynki), wyrównać ubytki, wygładzić i również odpylić. W tym wypadku warto uzupełnić ubytki zaprawą wyrównującą a następnie zagruntować. Dopiero kiedy ściana jest równa, gładka i odpylona, możemy przejść do kolejnego etapu montażu warstwy izolacyjnej.

Krok 2: Montaż listwy cokołowej

Listwa cokołowa pozwala na położenie materiału izolacyjnego na równym poziomie, jak również zabezpiecza dolną krawędź izolacji. Powinna być zamontowana na wysokości od 30 do 100 cm od poziomu gruntu i mieć szerokość dobraną odpowiednio do grubości materiału izolacyjnego. Listwę montuje się za pomocą kołków montażowych po 3 kołki na metr, odpowiednio docinając je na krawędziach budynku.

Zobacz także: Ocieplamy nowy budynek cz.1

Krok 3: Mocowanie materiału izolacyjnego

Zarówno wełnę mineralną, jak i styropian montuje się do powierzchni ściany za pomocą odpowiednio dobranego kleju. Należy go przygotować zgodnie z instrukcją producenta w celu zachowania jego właściwości i nałożyć na przygotowany materiał izolacyjny. Kleju nie należy nakładać na powierzchnię ściany ani wypełniać nim szczelin, ponieważ skutkuje to powstawaniem mostków termicznych. Płyty styropianowe bądź z wełny mineralnej pokrywamy klejem (np. klejem do styropianu Knauf SM 300) tworząc ramki wzdłuż krawędzi (ale nie ściśle przy nich) i nakładając po kilka placków kleju wewnątrz obramowania. Następnie płytę należy niezwłocznie przymocować do podłoża i docisnąć. Płyty układa się warstwami od dołu do góry na tzw. mijankę, czyli przesunięcie kolejnych warstw o połowę długości płyty.

Chociaż dobranie odpowiedniej jakości kleju jest wystarczające do zapewnienia odpowiedniej przyczepności materiału izolacyjnego, płyty można również mocować mechanicznie. Jeśli zdecydujemy się na to rozwiązanie, prace należy rozpocząć nie wcześniej niż dwa dni od przyklejenia płyt. Łączniki mechaniczne dobieramy odpowiednio do podłoża i rozmieszczamy zgodnie z dokumentacją techniczną. Najczęściej stosowane jest rozmieszczenie łączników w liczbie 4 sztuk na 1 m², a na narożnikach 6 sztuk na 1 m².

Zobacz także:Zapewnij właściwą izolację ścian i stropów

Zastosowanie płyt styropianowych Knauf ETIXX znacznie ułatwi montaż, ponieważ na ich powierzchni producent zaznaczył punkty nakładania kleju i kołkowania. Dodatkowo specjalna konstrukcja płyt zwiększa ich przyczepność do muru oraz wzajemne przyleganie.

Krok 4: Zatapianie siatki zbrojeniowej

Po zamontowaniu materiału izolacyjnego i odczekaniu minimum dwóch dni przechodzimy do zatapiania siatki zbrojeniowej. Na zeszlifowane uprzednio papierem ściernym płyty nakładamy odpowiednio przygotowany klej i rozprowadzamy równomiernie stalową pacą zębatą na grubość od 2 do 3 mm, a następnie pionowo zatapiamy siatkę zbrojeniową z włókna szklanego z zachowaniem 10-centrymetrowych zakładek. Następnie szpachlujemy na gładko i nanosimy drugą, cienką, 1-milimetrową warstwę kleju tak, aby siatka była niewidoczna.

Krok 5: Gruntowanie i tynkowanie

Po wykonaniu zbrojenia czekamy kolejne 2 dni, zanim przystąpimy do gruntowania. Zagruntowane podłoże tynkujemy zaprawą dobraną odpowiednio do zastosowanego materiału izolacyjnego, pamiętając o wykonywaniu prac w odpowiednich warunkach atmosferycznych, temperaturze i wilgotności powietrza. Pracę należy wykonywać metodą mokre na mokre jednocześnie na całej powierzchni, aby uniknąć widocznych miejsc, w których materiał zdążyłby przeschnąć.

Zobacz także:Jak poprawnie wykonać izolację podłogi?

Krok 6: Malowanie

Malowanie elewacji to ostatni etap prac montażu warstwy izolacyjnej. Podobnie jak podczas tynkowania, pracę należy zaplanować tak, aby pokryć naraz całą powierzchnię. W celu osiągnięcia jednolitego, estetycznego pokrycia, zaleca się dwukrotne malowanie elewacji, z zachowaniem przynajmniej 6-godzinnej przerwy między warstwami.

Tak wykonana warstwa izolacyjna zachowa na długo swoje właściwości, a elewacja zostanie wykonana fachowo i estetycznie. Pracę z pewnością ułatwi zastosowanie odpowiedniej jakości i właściwie dobranych materiałów, co zapewni wybór produktów Knauf z systemu ociepleń zewnętrznych.

Jak dbać o szklane elementy w domu?

Szkło ze względu na swoje właściwości termiczne ma szerokie zastosowanie w domu. Szklane są przecież nie tylko okna, ale również wiele innych elementów funkcjonalnych i dekoracyjnych. Cechą szkła jest też niestety jego tłukliwość. W jakiej sytuacji możemy liczyć na odszkodowanie?

Nie ma domu bez okien. Im bardziej nowoczesne budownictwo, tym więcej okien, zarówno pod względem ilościowym, jak i objętościowym (połaci okiennych). Dzięki nim pomieszczenia są jaśniejsze, dlatego projektując domy i wnętrza, tak często uwzględnia się szklane elementy. Z uwagi na wyjątkowe cechy dekoracyjne i użytkowe tego surowca niemal każde pomieszczenie jest wyposażone w elementy ze szkła.

Wytrzymałość szkła

Szkło jest odporne na wysokie temperatury i w normalnych warunkach nie powinno pękać. To dlatego w szkło wyposaża się całe kuchnie – szklane są nie tylko płyty ceramiczne czy indukcyjne, ale także piekarniki, kuchenki mikrofalowe, a nawet panele ścienne nad blatem. Ze szkła powstają też kabiny prysznicowe, lustra, umywalki, bidety, stoliki kawowe oraz witryny i półki. Bez wątpienia szkło – także to najbardziej bezpieczne, hartowane, czyli odporne na urazy mechaniczne – zdominowało nasze domy. Szkło jest materiałem uniwersalnym i niesamowicie wytrzymałym, ale do czasu. Zdarzają się bowiem nieprzewidziane wypadki, takie jak na przykład zbicie szyby okiennej czy innego szklanego elementu.

Zobacz także: Duże lustro – niecodzienny trend podbijający świat

Szkło to nie stal i w zderzeniu z inną siłą może się potłuc, przynosząc straty finansowe (niestety elementy szklane, podobnie jak szyby samochodowe, nie należą do najtańszych – pamiętają o tym inwestorzy, opracowując wycenę ogrodu zimowego, loggii czy szklarni z prawdziwego zdarzenia). Jak więc zabezpieczyć szklane elementy w domu, by w przypadku ich zniszczenia dostać odszkodowanie i zminimalizować straty?

Ubezpieczenie od stłuczenia

Jak w przypadku wielu zdarzeń związanych ze szkodą, tak i od zbicia umieszczonych w domu elementów szklanych, tj. wykonanych w całości lub części ze szkła, możemy wykupić ubezpieczenie polisowe. Oferują je różne towarzystwa, mamy więc spory wybór, jednak ubezpieczenia od stłuczenia różnią się w dwóch podstawowych aspektach.

Zobacz także: Odszkodowanie za zalanie

Możemy wykupić ubezpieczenie od stłuczenia w wariantach podstawowym i rozszerzonym. Wariant podstawowy daje podstawę do wypłaty świadczeń, o ile przyczyna stłuczenia naruszyła też mury (np. na skutek pożaru). Wówczas, jeśli szyba pęknie w wyniku zdarzeń losowych – upadku, potknięcia, przewrócenia się ciężkiego przedmiotu czy przeciągu itd., ale bez naruszenia murów – wypłaty nie otrzymamy. By ją otrzymać, należy mieć wariant rozszerzony. Wariant rozszerzony obejmuje tzw. elementy stałe, jak szklane lub przeszklone drzwi, okna, a w zakresie uszkodzeń, poza stłuczeniem, jest również rozbicie lub rysa, pęknięcie.

Niektóre towarzystwa oferują także rodzaj pomocy w miejscu zdarzenia – usługę podobną do assistance samochodowego. Obejmuje ona przyjazd szklarza do domu i sprawną pomoc w wymianie szyby na nową.

Wypłata odszkodowania

Wypłata odszkodowania – na skutek stłuczenia – nie nastąpi w kilku przypadkach. Po pierwsze, jeśli mieliśmy wykupiony tylko wariant podstawowy, a nie doszło do naruszenia murów. Po drugie, jeśli do uszkodzenia elementów szklanych doszło z naszej winy, a my byliśmy wówczas w stanie nietrzeźwym lub pod wpływem narkotyków. Trzecią sytuacją są elementy małej architektury – dekoracyjne latarnie, lampy ogrodowe, szklarnie – wyłączone z ubezpieczenia.

Jak budować bezpieczne schody?

Dom powinien być dla nas schronieniem i ukojeniem – miejscem, w którym możemy czuć się komfortowo i bezpiecznie. Projektując idealne wnętrze, należy mieć pewność, że wszystkie jego elementy spełniają standardy bezpieczeństwa. Priorytetem na naszej liście powinny być bezpieczne schody.

Jednym z pierwszych wyzwań na etapie projektowania domu lub dwupoziomowego mieszkania jest wybór materiału, z jakiego mają być wykonane schody.

Jakie schody wybrać

Rozwiązaniem najbardziej powszechnym jest wykorzystanie betonu. Schody betonowe powstają właściwie razem z domem: na szalunkach zamontowanych jeszcze na etapie stanu surowego instaluje się zbrojenie, które ostatecznie zostaje zalane betonem. Dopiero kiedy dom jest gotowy, zastanawiamy się, jaka okładzina najlepiej będzie pasowała do nowego wnętrza. Drugim rozwiązaniem, również popularnym, choć może nieco bardziej wymagającym, wybór są schody drewniane. W przeciwieństwie do stopni żelbetowych stawia się je dopiero po ukończeniu fazy stanu surowego budynku.

Zobacz także: Schody w mieszkaniu – 5 pomysłów

Najlepsze drewno na schody

Eksperci z branży budowlanej polecają drewno z drzew liściastych, które cechują się odpowiednią twardością. Wynika to z faktu, że stopnie są elementem najsilniej eksploatowanym, a zatem ich niszczenie z czasem zaczyna być widoczne i odczuwalne.

Specjaliści stawiają na buk, dąb bądź jesion. Odradza się natomiast brzozę lub klon. Można sięgnąć również gatunki egzotyczne, takie jak jesion skandynawski, mahoń, czy jatobę. Są to gatunki wyjątkowo twarde, wyróżniają się także wyjątkową barwą i ciekawym usłojeniem. Myśląc o tego typu drewnie, należy się jednak przygotować na spory wydatek.

Bezpieczne schody

Żeby schody spełniały normy komfortu i bezpieczeństwa, należy się trzymać kilku dawno temu wypracowanych zasad. Ustalono na przykład, że wysokość stopni powinna mieścić się w przedziale od 15 do 19 cm, natomiast szerokość nie może przekraczać 30 cm. Takie wymiary zapewnią bezproblemową wspinaczkę zarówno osobom dorosłym, jak i dzieciom. W fachowym słowniku funkcjonuje takie sformułowanie jak „bieg schodów”. Oznacza ono szereg stopni, których liczba w przeciętnym domu jednorodzinnym wynosi od 3 do 18. Wyliczono, że idealny kąt nachylenia biegu schodów to 30 stopni. Kolejną bardzo istotną kwestią związaną z bezpieczeństwem i komfortem użytkowania schodów jest szerokość biegu, która nie powinna być mniejsza niż 80 cm.

Zobacz także: Drewno jest ponadczasowe

Balustrada i stopnie

Balustrada spełnia w domu dwie funkcje: zapewnia bezpieczeństwo, a solidnie i pomysłowo wykonana, stanowi ozdobę wnętrza. Czas na liczby: wydajna i bezpieczna barierka powinna mieć około 90 cm wysokości. Jeśli naszym zamysłem jest dzielić ją za pomocą tralek, a w naszym domu są dzieci, musimy zachować przynajmniej 12-centymetrową odległość między słupkami barierki.

Wybór balustrady uzależniony jest od wnętrza. Najpopularniejsze, a zarazem najbardziej uniwersalne pozostają barierki metalowe, które można dobrać i dopasować właściwie do każdego projektu. Specyficznego wnętrza wymagają balustrady drewniane, zalecane przede wszystkim do pomieszczeń o dużym metrażu. Ciekawym pomysłem jest wybór balustrady ze szkła hartowanego, które podkreśli urodę każdego wnętrza, nie przytłaczając go, a jednocześnie zwielokrotniając wrażenie większej przestrzeni.

Akcesoria na schody

Wróćmy na moment do kwestii bezpieczeństwa. Jesteśmy na ostatnim etapie urządzania naszego domu. Wiemy już, jaki materiał wykorzystać do budowy schodów, poznaliśmy idealne wymiary stopni oraz biegu, a także zastanowiliśmy się nad wyborem balustrady. Warto teraz zadbać, by samo chodzenie lub zbieganie ze schodów nie wiązało się z potencjalnym uszczerbkiem na zdrowiu. Należy pamiętać, że wypolerowane drewniane schody mogą być prawdziwą pułapką, dlatego ważne są specjalne maty antypoślizgowe, dywaniki lub odpowiednia impregnacja. Środkiem zapewniającym doskonałą przyczepność i uodparniającym stopnie na ścieranie jest lakier antypoślizgowy.

Zobacz także: Aranżacja wnętrza na jesień

Ściana przy schodach

Dom jest już gotowy, schody spełniają wszelkie warunki estetyki oraz bezpieczeństwa. Czy czegoś nam jeszcze brakuje? Tak! Ściana przy schodach wydaje się niepokojąco pusta. Specjaliści od wystroju wnętrz zasypują nas ciekawymi pomysłami zagospodarowania tej przestrzeni. Na rynku znajdziemy gustowne tapety i fototapety – od całkiem konwencjonalnych po zupełnie szalone. Jeżeli zaklejanie ściany nie idzie w parze z naszą wizją wnętrza, można użyć dekoracyjnej farby – dopasowanej do jego charakteru oraz elementów wystroju. Niektóre dostępne na rynku farby doskonale imitują fakturę tapety.

Adaptacja poddasza: płyty g-k czy tynkowanie?

Zmiana poddasza nieużytkowego w użytkowe jest coraz popularniejszą w Polsce metodą zwiększania powierzchni mieszkalnej. Jak zaadaptować poddasze? Jakich materiałów użyć, żeby mieszkanie na poddaszu było i komfortowe, i bezpieczne?

W życiu niejednej rodziny mieszkającej w domu z poddaszem nieużytkowym w pewnym momencie pojawił się plan, aby zamienić strych w wygodne pokoje lub sypialnię. Chociaż taka inwestycja często wiąże się ze sporymi nakładami finansowymi, jest to efektywny sposób na zwiększenie powierzchni mieszkalnej domu. Warto jednak pamiętać o specyficznym charakterze powierzchni pod dachem. Podpowiadamy co zrobić, aby adaptacja poddasza przeprowadzona została w odpowiedni sposób.

Izolacja termiczna i akustyczna

Adaptacja poddasza może być utrudniona, ponieważ przestrzeń pod dachem jest bardzo wymagająca. Powierzchnia dachu może się bowiem nagrzewać nawet do 60°C. Również hałas jest wyzwaniem, ponieważ do domowników przebywających pod dachem docierać może nie tylko hałas przestrzenny, który powodują m.in. przejeżdżające w sąsiedztwie samochody, ale też hałas uderzeniowy, powodowany przez opady atmosferyczne, takie jak deszcz czy grad. Odpowiednia izolacja termiczna i akustyczna pomoże uniknąć obu tych niedogodności. Polecamy zastosowanie odpowiedniej jakości wełny mineralnej Knauf Insulation, która ma wymagane właściwości termoizolacyjne i stanowi skuteczną izolację akustyczną.

Zobacz także: Czy warto ocieplić poddasze?

Płyty g-k a tynkowanie

Jakich materiałów użyć, by adaptacja poddasza przebiegła pomyślnie, a osiągnięty efekt był optymalny i estetyczny? Dwiema popularnymi metodami są płyty gipsowo-kartonowe w metodzie suchej zabudowy oraz tynkowanie więźby dachowej na specjalnej siatce.

Płyty gipsowo-kartonowe są powszechnie stosowane we współczesnym budownictwie ze względu na lekkość i niski koszt takiej konstrukcji, jak również fakt, że tak zaadaptowane poddasze można zamieszkać niemal natychmiast. Po położeniu warstwy termoizolacyjnej i akustycznej należy zamontować system rusztu pod płyty g-k. Składa się on z mocowanych do krokwi wieszaków dystansowych oraz odpowiednich profili, pomiędzy które warto ułożyć drugą warstwę izolacji, aby ograniczyć straty ciepła. Na taką konstrukcję równo i szczelnie układamy folię paroizolacyjną (zakład na 10-15 cm), uszczelniamy konstrukcję odpowiednimi taśmami i montujemy płyty g-k. Ze względów bezpieczeństwa na poddaszu należy stosować niepalne materiały zwiększające ochronę przeciwpożarową. Z tego względu polecamy czerwone płyty ogniochronne Knauf. Tak wykonaną konstrukcję należy już tylko zaszpachlować, spoiny wykańczając wielofunkcyjną masą szpachlową Knauf UNIFLOTT.

Zobacz także: Jak skutecznie i estetycznie wyciszyć poddasze?

Zdarza się jednak, szczególnie jeśli wykonawcy zapomną o dylatacji za pomocą taśmy przekładkowej, że konstrukcja z płyt g-k pęka lub się odkształca. Wynika to z naprężeń, które na poddaszu są skutkiem niewielkich ruchów, jakie wykonuje drewniana konstrukcja dachu. Aby tego uniknąć, można zaadaptować poddasze poprzez otynkowanie więźby od spodu, wykorzystując jako podłoże specjalną siatkę. Na rynku dostępne są siatki ze stali nierdzewnej lub ocynkowanej, połączone z perforowanym kartonem, sprzedawane w arkuszach. Cechują się dużą elastycznością, dzięki czemu szczególnie poleca się je do adaptacji powierzchni pod dachami wielospadowymi. Siatkę taką montuje się do krokwi i tynkuje.

Jak wyciszyć i ogrzać poddasze

Ocieplone i wyciszone poddasze zapewni komfort domownikom. Wybierając metodę, którą zastosujemy, warto przede wszystkim wziąć pod uwagę cechy poddasza, takie jak liczba spadów czy wysokość ścianki kolankowej. Odpowiednio dobrane i zastosowane materiały pozwolą cieszyć się nowym poddaszem bez pęknięć i odkształceń.

Zobacz także: Jak prawidłowo ocieplić poddasze?

Odprowadzanie deszczówki zgodnie z prawem

Każdy z nas wykorzystuje średnio 125 litrów wody na dzień. W przypadku czteroosobowej rodziny jest to roczne zużycie wody wynosi ponad 180 tysięcy litrów. Warto mieć świadomość, że zaledwie 3% z tego zużycia wymaga wody pitnej. Do prac gospodarczych z korzyścią dla portfela można wykorzystać deszcz. Jakie są sposoby na legalne odprowadzanie deszczówki?

Zgodnie z zapisami (ustawa Prawo wodne) deszczówki nie możemy odprowadzać ani na sąsiednią działkę, ani na ulicę, ani do kanalizacji bytowej, nawet jest ona przyłączona do przydomowej oczyszczalni. Grożą za to kary. Możemy ją za to wykorzystać na własnej posesji.

Jak wykorzystać deszczówkę? Warto pamiętać o niej wszędzie tam, gdzie nie jest konieczna jej wysoka jakość sanitarna, czyli np. przy podlewaniu ogrodu. Inwestycja w indywidualnie dobrany system zagospodarowania deszczówki szybko się zwróci, gdyż zaoszczędzamy na mniejszym zużyciu wody pitnej, tj. wodociągowej.

Zobacz także:Reklamacja elewacji – aspekty prawne

Jak oszczędzić na wodzie?

Główna zaleta wykorzystania deszczówki to oszczędności. Woda pitna – pochodząca z wodociągów – jest coraz droższa z uwagi na koszty jej oczyszczania oraz doprowadzania do domów, co wymaga jednak coraz większej ilości kosztownej energii. Cena wody wodociągowej wzrosła znacznie bardziej niż np. ceny energii z uwagi na rosnące koszty wydobycia i uzdatnienia wody oraz drogie procesy oczyszczania ścieków.

Woda wodociągowa, uzdatniona, czyli spełniająca normy wody pitnej, jest dużo droższa od deszczówki, a jaj ceny prawdopodobnie dalej będą rosnąć z uwagi na rosnące koszty uzdatniania.

Ile wody zużywamy?

Tylko 3% codziennego zużycia wody wymaga wody pitnej, np. gotowanie. Do większości prac, takich jak podlewanie ogrodu, spłukiwanie toalety czy sprzątanie, lepiej wykorzystywać wodę deszczową. To pozwala ograniczyć – zdaniem ekspertów – do 50% zasobów wody wodociągowej. Jest to duża oszczędność w domowym budżecie. Dodatkowa ekonomiczna zaleta gospodarczego wykorzystywania deszczówki to zwolnienie z podatku od deszczówki. Jest to też trwała inwestycja, która podwyższa wartość nieruchomości, o czym warto myśleć w kontekście ewentualnej sprzedaży.

Zobacz także: Budujemy dom oszczędnie i z głową

Korzyści eksploatacyjne

Deszczówka – dzięki temu, że jest miękka – doskonale sprawdza się w pielęgnacji roślin. Jest uboga w związki mineralne, takie jak wapń, dlatego jest łatwiej przyswajana przez rośliny. Brak związków wapnia w wodzie wykorzystywanej do prac porządkowych i do prania pozytywnie wpływa na sprzęt ADG, a zwłaszcza na części wodnych odkurzaczy czy pralek – w tym ostatnim przypadku nie niszczy grzałek i pozwala zapobiegać osadzaniu się kamienia.

Posiadanie rezerw wody deszczowej daje niezależność w przypadku awarii lokalnej sieci wodociągowej.

Ekologiczny dom

Korzystanie z deszczówki to działanie proekologiczne, gdyż pozwala oszczędzać zasoby wodne na Ziemi.

Woda jest częścią niekończącego się cyklu – obiegu zamkniętego. Ilość wody na Ziemi jest stała, gdyż zasoby wodne nie są odnawialne. Woda opadowa spływająca do studzienek kanalizacyjnych staje się utraconym zasobem, natomiast woda zebrana z dachu do zbiornika retencyjnego, a następnie wykorzystana do różnych celów w gospodarstwie domowym, staje się alternatywnym, proekologicznym źródłem wody.

Zagospodarowanie wody deszczowej

Systemy zagospodarowania wody deszczowej wiążą się z inwestycją, której stopa zwrotu jest tym wyższa, im większy mamy ogród do podlewania. Systemy zagospodarowania wody deszczowej możemy wyszczególnić ze względu na miejsce i przeznaczenie. Najbardziej popularne są tzw. systemy ogrodowe, które pozwalają gromadzić deszczówkę główne do podlewania roślinności w ogrodzie lub innych prac gospodarczych na zewnątrz (np. mycia samochodu i innych prac porządkowych). Natomiast systemy wykorzystujące wodę wewnątrz budynku pozwalają na wykorzystanie tego alternatywnego źródła wody np. na wspomniane spłukiwanie toalet czy pranie.

Zobacz także: Prawo: domy energooszczędne

Jak działa system zbierania deszczówki?

Deszczówka zbierana jest z dachu, z którego spływa poprzez system rynien, by trafić do zbiornika retencyjnego (naziemnego lub – częściej – podziemnego).W skład systemu zagospodarowania deszczówki wchodzą też filtry, które oczyszczają wodę na drodze jej spływu. Tak zebrana woda jest następnie pompowana do miejsca zapotrzebowania.

Wraz z rozwojem urbanistyki systemy zagospodarowania deszczówki zyskują w Polsce coraz większą popularność. W niektórych miejscach na świecie (np. w Belgii) są już obowiązkowe i to wydaje się przyszłościowym kierunkiem, gdyż jakość wód opadowych przewyższa tę w jeziorach, a zużywanie wody wodociągowej jest drogie i nieefektywne z punktu widzenia gospodarki o obiegu zamkniętym (idea wielokrotnego wykorzystywania surowców i dóbr naturalnych). Samo wykorzystanie deszczówki pozwala oszczędzić zasoby wodne Ziemi, a przede wszystkim zaoszczędzić na kosztach utrzymania domu z ogrodem – dzięki znacznie mniejszemu zużyciu drogiej wody wodociągowej.

Pokój dla rodzeństwa – jakie materiały wykorzystać?

Jak urządzić pokój dla rodzeństwa jest znacznie trudniejsze niż dla jednej pociechy. Warto pomyśleć o rozwiązaniach, które zapewnią dzieciom komfort i bezpieczeństwo. Szczególną uwagę należy zwrócić na materiały, które mają być użyte do budowy – ważne, by były niepalne, łatwe w obróbce i wytrzymałe. Ciekawym rozwiązaniem może być w tym wypadku sucha zabudowa.

Rodzice, którzy urządzają pokój dla rodzeństwa, powinni zadbać o odpowiedni podział przestrzeni.  Niezależnie od płci i wieku dzieci potrzebują prywatności, miejsca, które będzie zarezerwowane tylko dla nich. Wbrew pozorom wydzielenie dwóch odrębnych obszarów nie musi być trudne – wystarczy ścianka działowa. Warto w tym celu wykorzystać zwykłą płytę g-k; ściankę można bez problemu zbudować samodzielnie. Należy pamiętać, że nie wolno osadzać ścian na niestabilnym podłożu, czyli na panelach czy podłodze pływającej, czyli takiej, której powierzchnia nie przylega bezpośrednio do ściany (zazwyczaj między podłogą a ścianą znajduje się mniej więcej centymetrowa szczelina, wypełniona np. wełną szklaną). Powierzchnia podłogi jest w ten sposób podatna na przesuwanie się, co uniemożliwia postawienie ściany działowej. W przypadku niestabilnego podłoża konieczne jest wtedy wyżłobienie specjalnej bruzdy lub rozbiórka podłoża do jastrychu. Po wytyczeniu linii zabudowy i ustaleniu grubości ściany można rozpocząć montaż stelaża. Etapem końcowym jest mocowanie poszycia, czyli płyt g-k pokrywających stelaż. Po wykonaniu tej czynności konieczne jest jeszcze zaszpachlowanie spoin i wykończenie linii styku ściany działowej z sufitem, podłogą i istniejącymi wcześniej ścianami – oczywiście niezbędne będą do tego masa szpachlowa i gładź do wykańczania płyt g-k.

Ściana działowa nie musi całkowicie oddzielać obu przestrzeni – może np. kończyć się w połowie długości pokoju. Wtedy można dodatkowo zastosować podział kolorystyczny, który oddzieli części pomieszczenia i pozwoli na stworzenie zakątka według gustu dzieci.

Zobacz także: Malujemy dziecięcy pokój

Jak zaoszczędzić miejsce? Rozwiązanie: łóżko piętrowe

Ściana działowa zbudowana z płyt g-k może dzielić przestrzeń także pod względem funkcjonalności. Możliwe jest np. stworzenie sypialni i osobnego miejsca do odrabiania lekcji i zabawy. Dodatkową oszczędność miejsca można wtedy osiągnąć przez wstawienie łóżka piętrowego. Warto pamiętać, że to umożliwia także korzystniejsze rozstawienie pozostałych mebli. Samo wnętrze sprawia również wrażenie bardziej przestronnego. Rodzice, którzy postawili w pokoju swych dzieci ścianę działową, a nie chcą kierować się kryterium funkcjonalności w podziale przestrzeni, wcale nie muszą rezygnować z łóżka piętrowego. Wystarczy, że do pokoju zostaną wstawione… dwa łóżka piętrowe, za to każde z biurkiem lub szafą. Na dole znajduje się wtedy miejsce do odrabiania lekcji lub przechowywania rzeczy, a na górze – łóżko. Takie rozwiązanie także pozwoli na zaoszczędzenie miejsca i powiększenie wolnej przestrzeni.

Meble handmade

Ściana działowa czy łóżko piętrowe to nie jedyne rozwiązania, które świetnie sprawdzą się w pokoju dla rodzeństwa. Dobrym pomysłem jest także samodzielne wykonanie mebli. Dzięki temu meble zostaną stworzone i dostosowane specjalnie do potrzeb dzieci, a materiał – czyli w tym wypadku najlepiej sucha zabudowa – pozwoli nieco zaoszczędzić. Co można zbudować z płyt g-k i jakie najlepiej wybrać? Po pierwsze, warto wybrać materiał o zwiększonej wytrzymałości i twardości – wykonane meble do pokoju dziecięcego będą wtedy trwałe i dłużej posłużą dzieciom, a przy tym nie będą zagrażać ich bezpieczeństwu. Mebel wykonany z mniej solidnego materiału mógłby zostać uszkodzony, np. w trakcie zabawy, i stworzyć zagrożenie. Co warto wykonać ze wzmocnionej płyty g-k? Na pewno półki i regały – to meble potrzebne w każdym pokoju dziecięcym. Do ich wykonania potrzebne będą;  podstawowe narzędzia same płyty g-k montuje się na sucho – po wykonaniu mebla warto jedynie zaszpachlować miejsca połączeń i zeszlifować ewentualne nierówności. Meble wykonane w ten sposób można bez przeszkód malować czy tapetować, co zwiększa możliwości w aranżacji całego pomieszczenia.

Zobacz także: Jak urządzić pokój dziecka na poddaszu

Rodzice, który urządzają pokój dla rodzeństwa, powinni pamiętać, by unikać wszelkich szkodliwych materiałów, w tym materiałów łatwopalnych. Zastosowanie suchej zabudowy, także w przypadku mebli, pozwoli na zminimalizowanie tego rodzaju zagrożenia.

Hydroizolacja – jak zapobiec wilgoci w łazience

Wilgoć w łazience to częsty problem gospodarstw domowych. Które strefy są szczególnie podatne i wymagają specjalnych zabezpieczeń? Jak zapobiec niszczeniu wnętrza przez wilgoć?

Musimy pamiętać, że nawet niewielka nieszczelność w pobliżu wanny czy kabiny prysznicowej może spowodować zawilgocenie ścian i sufitów, a w konsekwencji doprowadzić do powstawania pleśni. Dobrze wykonana hydroizolacja zabezpieczy przed taką sytuacją.

Poniżej krótko i treściwie o izolacji przeciwwilgociowej, aby nic nie umknęło w trakcie prac i można było bez żadnych obaw cieszyć się piękną łazienką!

Upewnij się, że nie pominąłeś żadnego etapu, a więcej szczegółowych informacji o hydroizolacji i doborze materiałów zapobiegających wilgoci znajdziesz tutaj: Jak poprawnie wykonać hydroizolację łazienki