Rem Koolhaas

Holenderski papież architektury. Jest jednym z najbardziej wpływowych architektów współczesnych, zarówno poprzez swoją architekturę, jak i przez swoje prace teoretyczne. W 2000 roku otrzymał Nagrodę Pritzkera, która w świecie architektury ma takie samo znaczenia jak Oskar w świecie filmowym. J. Carter Brown – przewodniczący jury nagrody Pritzkera, powiedział, że: “Koolhaas jest powszechnie uznawany za jeden z największych i najbardziej oryginalnych talentów w dzisiejszym świecie architektury”.

W 2004 roku został odznaczony Złotym Medalem RIBA (Royal Institute of British Architects), a rok później – uhonorowany nagrodą Miesa van der Rohe – najważniejszym wyróżnieniem architektonicznym w Europie. W sierpniu 2010 roku na 12. Biennale Architektury w Wenecji Koolhaas otrzymał Złotego Lwa za całokształt osiągnięć. W 2008 roku tygodnik „Time” ulokował go na liście stu najbardziej wpływowych ludzi na świecie. Architektura wg Koolhaasa łączy w sobie pisarstwo, reżyserię i rzemiosło. Jego zdaniem jest to dziedzina bliska literaturze i filmowi.

Rem Koolhaas w młodości pracował jako scenarzysta i dziennikarz. Wszechstronnie wykształcony, studiował w Netherlands Film and Television Academy w Amsterdamie, w Architectural Association School of Architecture w Londynie i Cornell University w Ithace, w stanie Nowy Jork. W 1975 roku założył własne biuro – Office for Metropolitan Architecture (OMA – http://oma.eu/), które prowadzi do teraz. Wraz z zespołem zaprojektował kontrowersyjny budynek chińskiej telewizji CCTV w Pekinie, który ma wysokość 234 m i 44 oraz 54 piętra.

Obiekt tworzą dwie pochylone wieże, zrośnięte ze sobą u podstawy i u szczytu efektownymi łącznikami. Złośliwi określają projekt „gaciami Koolhaasa”, natomiast zwolennicy architekta podkreślają jego rolę w kształtowaniu nowego spojrzenia na urbanistykę i architekturę.

Budynki holenderskiego architekta są często skomplikowanymi logicznymi łamigłówkami, które zdają się żyć własnym życiem w oderwaniu od otoczenia. Casa de Musica w Porto czy biblioteka w Seattle swą skalą (koolhaasowska „bigness”) i agresywną formą dominują nad otoczeniem. „Fuck the context” powiedział w jednym z wywiadów Rem Koolhaas.